Ziemniak to podstawowe pożywienie na całym świecie, ponieważ jest tani, pożywny i łatwy w uprawie. Oczekuje się, że w przyszłości jego znaczenie będzie jeszcze większe, biorąc pod uwagę wzrost cen żywności i malejące dostawy ryżu, pszenicy i kukurydzy.
Ta bulwa (pokarm, który rośnie pod powierzchnią ziemi) jest dobre źródło węglowodanów, białko, witamina C, błonnik i potas. Większość światowych ziemniaków uprawiano i konsumowano w Europie i Ameryce Północnej, ale to się zmieniło po latach sześćdziesiątych, kiedy Azja, Afryka i Ameryka Południowa zaczęły zwielokrotniać swoją produkcję.
I to właśnie z tego ostatniego kontynentu, Ameryki Południowej, ziemniak pochodzi, a konkretnie z Góry Andy. Rolnicy w dzisiejszej Boliwii i Peru nauczyli się udomowić uprawy ziemniaków tysiące lat temu, zapewniając bezpieczeństwo żywnościowe cywilizacjom andyjskim.
Później, w XVI wieku, hiszpańscy odkrywcy Wrócili z tym jedzeniem do domu, a stamtąd zawieźli go do innych krajów europejskich, gdzie choć początkowo traktowano go z podejrzliwością, ostatecznie trafiło do mas. Na przykład w Irlandii ziemniak pomógł uratować życie ponad trzem milionom ludzi podczas głodu w XIX wieku.
Największą zaletą ziemniaka nad innymi ważnymi pokarmami jest to, że wymaga mniej gleby i rośnie szybciej (od 90 do 180 dni) oraz w trudniejszych warunkach. Co więcej, można ją uprawiać zarówno na poziomie morza, jak i na dużych wysokościach oraz w wielu różnych temperaturach, co pozwala na uprawę na całym świecie. Wśród jego najważniejszych wymagań jest potrzebują dużo wody i dobrze przepuszczalnej gleby. Ponadto, w przeciwieństwie do innych roślin warzywnych, ziemniaki wyrastają z innych ziemniaków, dlatego rolnicy muszą co roku odkładać pewną ilość bulw do sadzenia w przyszłym roku.