Nie ma wątpliwości, że cywilizacja mezopotamska w wyjątkowy sposób przyczyniła się do globalnej kultury. Dlatego poniżej dokonamy przeglądu wszystkich najważniejszych wkładów mieszkańców Mezopotamii.
Cywilizacja Mezopotamii
Zanim w pełni wejdziemy w kulturę Mezopotamii, zrobimy krótkie podsumowanie najbardziej charakterystycznych aspektów cywilizacji Mezopotamii.
Mezopotamia oznacza po grecku Między rzekami wyraźne odniesienie do jego położenia między rzekami Tygrys i Eufrat, co obecnie odpowiada terytorium Iraku i północno-wschodniej Syrii. Dzięki obfitości ówczesnej wody z rzek otaczających region, Według Biblii znajdował się tam raj ze względu na wielkie bogactwo naturalne, jakie oferowała.
Został podzielony na Asyrię i Babilon. W Babilonie znajdujemy Akadię i Sumerię. Każdy z regionów ewoluował inaczej, by w końcu zostać najechanym, a później zdominowanym przez Persów. Kultura Mezopotamii była jednym z pionierów w wielu gałęziach wiedzy rozwijającej pismo, pierwsze ustawy z zakresu prawa, kalendarz 12-miesięczny i 360-dniowy, koło, waluta, system pocztowy, ważne wynalazki...
Kultura Mezopotamii
Pisanie
Stworzenie pisma przypisuje się Sumerom około 3.100 roku p.n.e., będąc źródłem pisma typu piktograficznego, później przechodzącego do idiogramu ze względu na trudności w rysowaniu pojęć, które chcieli reprezentować. Idiogram ułatwił interpretację rysunków.
Z upływem czasu idiogramy ustąpiły miejsca znakom z kształtami klina lub gwoździa, które reprezentowały dźwięki. Ten proces uproszczenia wynikał z faktu, że Mezopotamia nie była ziemią bogatą w tereny skaliste, więc brakowało kamieni, ale była bogata w glinę, z której później powstała cegła. Pismo klinowe robiono na glinie, gdy była jeszcze wilgotna, aby później wysuszyć i wypalić innymi cegłami, tworząc szersze napisy.
Kalendarz
Kalendarz mezopotamski był to jeden z pierwszych kalendarzy ludzkości. Astronomowie sumeryjscy jako pierwsi uregulowali kalendarz archaiczny. Miesiące zostały podzielone na cztery tygodnie po siedem dni każdy, zgodnie z fazami księżyca, pozostawiając ostatnie dwa dni każdego miesiąca, stąd 12-miesięczny, 360-dniowy kalendarz.
Dni tygodnia zostały nazwane imieniem la Księżyc, Słońce i pięć planet, które do tej pory były znane przez Sumerów: Marsa, Merkurego, Jowisza, Wenus i Saturn. Nazwy te ewoluowały w różnych językach w dość podobny sposób.
Waluta
Przed pojawieniem się monety handel wymienny był systemem używanym przez ludzi wymieniać produkty z ręki do ręki, w których wymienia się to, czego nie potrzebuje, na coś innego, niż gdyby tego potrzebował. Barter utrzymywany był przez długi czas, ale rozwój działalności handlowej pokazał, że system ten nie był praktyczny i stąd narodziny waluty.
W cywilizacji mezopotamskiej zaczęto ich używać jako towarów pośrednich do wymiany sztabki złota, srebra, miedzi, żelaza i brązu, ale pierwsze dwa miały przewagę nad pozostałymi ze względu na ich rzadkość, co czyniło je bardziej wartościowymi. Stopniowo zaczęły pojawiać się pierwsze monety, które upraszczały pobór podatków, zastępując bydło, pszenicę… monetami.
Koło
Obecna cywilizacja nie byłaby zrozumiana bez koła. Ta mechaniczna część o okrągłym kształcie, która obraca się wokół osi, to podstawowy składnik każdej maszyny, pojazdów lądowych i ceramiki, mimo że Inkowie i Aztekowie radzili sobie bez nich całkiem dobrze. Pierwszy dowód istnienia koła został znaleziony na piktogramie sumeryjskim, datowanym na 3500 rpne. Jednym z pierwszych zastosowań, jakie nadano kołu, była produkcja wozów ciągnionych przez woły, do transportu towarów lub ludzi, oprócz tokarek, do wytwarzania przedmiotów ceramicznych z większą szybkością i precyzją.
Pług
Biorąc pod uwagę obfitość wody w Mezopotamii, rolnictwo było bardziej powszechną pracą. Aby spróbować wykonać zadanie usuń glebę przed wysiewem nasion, ludy Mezopotamii i cywilizacja mezopotamska wynalazły i udoskonaliły pług, uważany za ewolucję kilofa i motyki, który był ciągnięty przez ludzi na początku, ale później to zwierzęta, takie jak woły lub muły, były odpowiedzialne za ciągnięcie pług.
Pługi zostały wykonane w całości z drewna w jednym kawałku o kształcie bardzo zbliżonym do obecnego, ale do czasu przybycia Rzymian pługi nie zawierały żelaznych ostrzy, aby móc zagłębiać się w ziemię.
Metalurgia
Chociaż prawdą jest, że metalurgia narodziła się tysiące lat temu, to właśnie w Mezopotamii zaczęto coraz częściej używać miedzi, miedzi i brązu do wyrobu brązu. Zarówno miedź, jak i brąz współistniały w Mezopotamii aż do w końcu zwyciężył brąz.
W Mezopotamii można było znaleźć trzy zawody związane z metalurgią: ręka qurquru Był odpowiedzialny za pozyskiwanie metalu z minerału. napahu lub huta, odpowiedzialna za wytwarzanie części metalowych z materiału uzyskanego z minerału. I wreszcie znajdujemy figurę kutimu odpowiedzialny za wytwarzanie elementów z metali szlachetnych.
System sześćdziesiętny
System sześćdziesiętny to pozycyjny system liczbowy, który wykorzystuje liczbę 60 jako podstawę arytmetyczną, co ułatwia obliczenia za pomocą ułamków. Liczba 60 ma tę zaletę, że ma wiele dzielników: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20, 30 i 60). System sześćdziesiętny służy do pomiaru czasów i kątów.
Pierwszy kodeks praw
Hammurabi był szóstym królem Babilonu i jest najbardziej znany z uchwalenia nowego kodeksu praw: kodeksu Hammurabiego, który stał się jednym z pierwszych spisanych praw w historii. Kod Hammurabiego zawiera 282 prawa zapisane na dwunastu tabliczkach napisanych w języku akadyjskim, aby każdy piśmienny mógł przeczytać. Prawa te oferowały karę za każde przekroczenie prawa, kary z pewnością znacznie surowsze, takie jak kara śmierci, oko za oko, oszpecenie...
Ale w przeciwieństwie do surowych kar, był to pierwszy kodeks prawny, który dał królowi możliwość przedstawienia dowodów, aby udowodnić, czy był niewinny tego, o co został oskarżony. Niewinni lub winni, nie było kompromisu. Inne kultury mezopotamskie stworzyły własne kodeksy praw, takie jak UrNammu, Esnunna, Lipit-Istar czy Hittite.
Architektura
Jak skomentowałem powyżej, brak skalistego terenu, kamień był towarem rzadkim, co zmuszany do używania błota, robienia cegieł, aby móc budować grube mury z rzadkimi otworami, stając się wytrzymałymi, ciężkimi i jednolitymi budynkami. Drewno było również rzadkim towarem w regionie, dlatego też nie było wykorzystywane do budowy. Łatwość, z jaką można było wykorzystać cegły w budownictwie, ułatwiła wykorzystanie tego produktu do wyrobu świątyń, pałaców, murów i grobowców.
Element najbardziej charakterystycznym tempem Mezopotamii jest Ziggurat, kwadratowa wieża z kilkoma kondygnacjami, na szczycie której znajduje się sanktuarium. Każdy róg wieży jest zorientowany na cztery punkty kardynalne, a na różne piętra można dostać się po rampach lub schodami umieszczonymi po bokach. Do wykonania tych konstrukcji wykorzystywane są materiały takie jak marmur, alabaster, złoto i cedr.
Nawadnianie
Otaczając dwie rzeki, rolnictwo w Mezopotamii było jednym z głównych sposobów na zaopatrzenie. Powyżej już skomentowaliśmy, że jednym z wkładów obecnej kultury mezopotamskiej był pług do pomocy w pracy w polu. Ale oprócz pługa innym ważnym postępem tej kultury było nawadnianie, lepiej znane jako nawadnianie, które składa się z zapewnić uprawie wodę niezbędną do odpowiedniego i kontrolowanego zaopatrzenia w wodę; sprzyja to jego wzrostowi. W tym celu zbudowano małe kanały, które odprowadzały wodę z rzeki na plantacje.
Astrologia i astronomia
Asyryjscy królowie byli otoczeni przez kapłanów i wróżbitów, którzy: interpretowali sny i wróżby na podstawie obserwacji astronomicznych. Ci królowie mogli podawać astrologom właściwe daty rozpoczęcia ważnych projektów, takich jak budowa sanktuariów, rozpoczynanie wojen… również dość dokładne w swoich przewidywaniach.
Kapłani obliczali długość dni i nocy, wschodów i zachodów słońca, tym samym udało im się stworzyć pierwszy kalendarz, o którym mówiliśmy powyżej, za pomocą którego można przewidzieć przyszłe zaćmienia. Prognozy opierały się na pozycji księżyca na niebie, ale w szczególności podczas pojawienia się pierwszego półksiężyca na początku każdego miesiąca. Prognozy te nie były stosowane do osób, ale były wykorzystywane do przewidywania przyszłości upraw, wojen lub epidemii.