In de landen leken, de scheiding tussen staat en kerk is duidelijk. Integendeel, in niet-seculiere landen is er een staatsgodsdienst die door de meerderheid van de bevolking wordt beoefend. Deze religie wordt dus vermeld in de Grondwet. Dit is het geval in de meeste Arabische landen. Het zijn niet-seculiere, moslimlanden en de islam is uitgeroepen tot religie van State. Onder deze landen kunnen worden genoemd: emiraten Arabieren Verenigde, Koeweit, Libië, Syrië, Marokko, Algerije, Egypte, Soedan, Somalië, Palestina, Djibouti, Mauritanië, het Sultanaat van Oman, etc.
In bepaalde landen van Europa, de betrekkingen tussen staat en kerk zijn nog steeds zeer hecht. Dit betekent echter niet dat de staat en de Kerk zijn niet gescheiden. Daarom is het moeilijk te specificeren dat de staat seculier of niet-seculier is, aangezien sommigen een officiële religie hebben. Het geval van sommigen landen het blijkt. In Denemarken geen religión wordt uitgeroepen tot staatsgodsdienst, maar de ministers van de culten Lutheranen ze zetten hun opleiding voort aan openbare universiteiten.
Ze hebben de status van ambtenaar en worden als zodanig betaald. De Kerk Het staat onder toezicht van het Ministerie van Kerkelijke Zaken. In ieder geval worden de rest van de religies erkend en profiteren ze van bepaalde voordelen. De Landen Laag Het is niet tot seculier land verklaard, maar het protestantisme is de belangrijkste religie die het land domineert. De rest van religies ze wonen vrij samen.
In België, katholicisme Het is de officiële religie van de monarchie en de staat en de kerk zijn niet officieel gescheiden. In het VK bestaat de vrije beoefening van religie, maar in ieder geval de monarchie de officiële religie aannemen. Monaco, Duitsland, Noorwegen en Griekenland het zijn ook landen die zichzelf niet seculier verklaren. Concreet is Spanje een land niet-confessioneel, wat niet hetzelfde is als leek.