Ο καλλιγραφικά Οι λογοτεχνικές πρωτοπορίες που εμφανίστηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα μπορούν να θεωρηθούν ως μέρος αυτής, ως τρόπος να μπορέσουμε να δώσουμε ένα οπτικό φινίρισμα στην ποίηση για να την κάνουμε πολύ πιο έξυπνη. Αν και η ποίηση αναφέρεται ως ένας από τους κύριους σκοπούς της, μπορεί επίσης να χρησιμεύσει για την παρουσίαση φράσεων και λέξεων με πιο δημιουργικό τρόπο.
Μπορούμε να πούμε ότι η διαφήμιση έχει επίσης εκμεταλλευτεί τη χρήση καλλιγραφών για την παρουσίαση των μηνυμάτων της με πιο ελκυστικό τρόπο στο κοινό, ειδικά σε μέσα ενημέρωσης, όπως διαφημίσεις που μπορούμε να βρούμε στο δρόμο ή σε αυτά που βρίσκονται σε περιοδικά.
Η εικόνα που δημιουργείται στα γράμματα αποθηκεύει ένα άμεση σχέση με το περιεχόμενο κειμένου του έργου, είναι μια οπτική έκφραση αυτού που γράφεται εδώ. Τα καλλιγράμματα αναφέρονται συχνά ότι ανήκουν τόσο στα πρωτοποριακά ρεύματα όσο και στον λογοτεχνικό κυβισμό, επισημαίνοντας εδώ τη φιγούρα του Γάλλου Απολλιναίρου, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους δημιουργούς αυτού του είδους έργων.
Λόγω της ιδιαιτερότητάς του, το καλλιγράφημα είναι μια καλή μέθοδος για να φέρει την ποίηση πιο κοντά στους νέους, οι οποίοι θα βρουν μεγάλο ενδιαφέρον για αυτήν τη μέθοδο έκφρασης που καλύπτει τόσο το οπτικό όσο και το κείμενο.
Στην ισπανόφωνη λογοτεχνία βρίσκουμε πολλά συγγραφείς καλλιγραφών. Μεταξύ αυτών μπορούμε να αναφέρουμε:
- Guillermo de Torre - Ισπανία
- Juan Larrea - Ισπανία
- Gerardo Diego - Ισπανία
- Carlos Oquendo de Amat - Περού
- Jorge Eduardo Eielson - Περού
- Arturo Corcuera - Περού
- Juan José Tablada - Μεξικό
- Guillermo Cabrera Infante - Κούβα
- Oliverio Girondo - Αργεντινή
- Francisco Acuña de Figueroa - Ουρουγουάη
Στην Καταλανική λογοτεχνία βρήκαμε: Joan Salvat-Papasseit, Joan Brossa και Gustavo Vega.