Η λογοτεχνική ιστορία του Περού δεν θα ήταν η ίδια χωρίς Jose Maria Arguedas. Από αυτόν, μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα στη λεγόμενη ιθαγενή αφήγηση της Λατινικής Αμερικής. Εκτός από το ότι είναι συγγραφέας και ποιητής, πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι ήταν δάσκαλος, καθώς και ανθρωπολόγος και μεταφραστής.
Γι 'αυτό τα έργα του José María Arguedas είναι αρκετά πολυάριθμα. Οι άνθρωποι το λένε αυτό περιλαμβάνει συνολικά περίπου 400 γραπτά, από μυθιστορήματα και διηγήματα έως μεταφράσεις ή δοκίμια και διάφορα αντικείμενα. Εκπαιδεύτηκε μεταξύ δυτικών και ιθαγενών πολιτιστικών παραδόσεων, επομένως κανείς σαν αυτόν δεν ξέρει τέλεια πώς να βάλει τον εαυτό του στα παπούτσια του ντόπιου. Έχει λάβει μεγάλη αναγνώριση καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ένα από τα πιο εξέχοντα είναι ο Mario Vargas Llosa, ο οποίος αφιέρωσε ένα από τα βιβλία του σε αυτήν.
Τα κύρια μυθιστορήματα του José María Arguedas
- "Yawar Fiesta": Έπρεπε να αναφέρουμε το πρώτο μυθιστόρημα. Δημοσιεύθηκε το 1941 και ανήκει ήδη στο ρεύμα του ιθαγενισμού. Για τους κριτικούς είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Σε αυτό, μας λέει για μια ταυρομαχία που λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ, σε μια πόλη στα νότια υψίπεδα του Περού.
- «Τα βαθιά ποτάμια»: Συγκεκριμένα είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα και ένα από τα πιο εμβληματικά. Αν και αναφέρεται στους ποταμούς των Άνδεων και το βάθος τους, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σαφής αναφορά στις ρίζες του πολιτισμού των Άνδεων. Για αυτόν, ήταν η πραγματική ταυτότητα του Περού. Το «Los Ríos Profundos» δημοσιεύθηκε το 1958 και έλαβε το Εθνικό Βραβείο Προώθησης του Πολιτισμού. Χρόνια αργότερα, το βιβλίο μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες. Λέγεται ότι με αυτό το μυθιστόρημα ξεκίνησε το λεγόμενο νεο-αυτόχθονο ρεύμα. Εκτός από όλα αυτά, πρέπει να αναφερθεί ότι είχε αυτοβιογραφικό θέμα.
- 'Εκτος': Αυτό το μυθιστόρημα Δημοσιεύθηκε το 1961 και κέρδισε επίσης το Εθνικό Βραβείο Προώθησης του Πολιτισμού. Είναι ένα από τα συντομότερα έργα και αφηγείται τη φυλακή του ίδιου του συγγραφέα. Εάν πρέπει να οριστεί, πρέπει να ειπωθεί ότι είναι ένα ευαίσθητο, καθώς και ένα ιδεαλιστικό έργο.
- "Η αλεπού παραπάνω και η αλεπού παρακάτω": Αυτό είναι το τελευταίο μυθιστόρημα και αυτό που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο. Με αυτό διανθίζονται μερικά πολύ οικεία ημερολόγια για το τι επιβαρύνθηκε ο συγγραφέας κατά τη συγγραφή αυτού του έργου. Φαίνεται ότι η ιδέα της αυτοκτονίας του ήταν ήδη γεγονός.
Οι ιστορίες
Μέσα στη συλλογή των ιστοριών, ο José María Arguedas δημοσίευσε το «Νερό» το 1935. Τα βραβεία ήταν άμεσα και μεταφράστηκε επίσης σε διάφορες γλώσσες. Το 1955 θα έφτανε η ιστορία «Ο θάνατος του Arango» που ήταν το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό διηγήματος της Λατινικής Αμερικής. «Η αγωνία του Rasu Ñiti» Πρόκειται για μια διήγηση που δημοσιεύθηκε το 1962. Βρίσκεται σε ένα χωριό του Περού, είναι μια από τις ιστορίες με τις καλύτερες κριτικές.
Τα ποιητικά του έργα
Στην περίπτωση αυτή, τα ποιητικά έργα γράφτηκαν στο Quechua. Αν και λίγο αργότερα μεταφράστηκαν επίσης στα ισπανικά. Ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας που το πραγματοποίησε. Χωρίς αμφιβολία, στην ποίηση του José María Arguedas, θα βρούμε τους μεγάλους μύθους, καθώς και απαιτήσεις και κοινωνική διαμαρτυρία.
- «Στον δημιουργικό μας πατέρα Túpac Amaru».
- «Ωδή στο τζετ»
- «Για τους ανυψωμένους λαούς του Βιετνάμ».
Η μελέτη της λαογραφίας στο José María Arguedas
Το 1938 έγραψε ένα δοκίμιο που ονομάζεται, "Τραγούδι Kechwa". Το 1947 είδε το φως «Περουβιανοί μύθοι, θρύλοι και ιστορίες». Από την άλλη πλευρά, το 1957 θα έφτανε, «Εξέλιξη των αυτόχθονων κοινοτήτων», που έλαβε το Εθνικό Βραβείο Προώθησης του Πολιτισμού.